Eyyy… Muhamed’in ümmeti…
Bu gün Cuma…
Minarede duyuldu ezan sesi.
Hutbe namazını eda etmeye gideceksiniz.
Allah kabul etsin.
Camilerde insan seli…
Mahşeri kalabalıklar sokaklara taşmış.
Seccade koyacak yer yok.
Eyyy… Muhamed’in ümmeti…

 

 

Beden ve ruh kirlerinizden arınmak için camiye koştuğunuzda, dönüp etrafınıza baktınız mı?
Raflarda duran gazetelere ilişti mi gözleriniz.
Ya da, dün gece iftara oturduğunuzda, ya da sahura katlığınızda, televizyonlarda gördüğünüz aşağıdaki şu üç kere fotoğrafı hatırlayanınız var mı?

 

 

 

Hani şu Kobani’de “Bismillah –Allah u Ekber” tekbirleriyle katledilen bebelerin fotoğrafları…
Hani şu, bacakları-kolları kopan annelerin fotoğraflarını…
Hani şu, kardeşinin parçalanmış bedenini kucağında taşıyan Kobanili Kürt’ün çaresizliğini anlatan fotoğrafı.
İnsan seli olup camiye akarsınız…
Allah’a sığınmak, peygamberine biat etmek, kitabına iman getirmek için.

 

 

 

 

Doğru mu?
Allah kabul etsin…
Pür dikkat, minberdeki hocaya kulak vereceksiniz.
Ezileceksiniz, büzüleceksiniz…
Ahiret korkusu saracak bedeninizi.
“Allah ıslah etsin” diyelim amma unuttuğunuz en önemli vebali hatırlatalım.
Ya peki ‘Kul hakkı’…

 

 

 

 

Kul hakkı ne olacak?
Sen iman etmek için secde ederken, kolları, bacakları kopmuş, bedenleri parçalanmış, analarının sırtında ölüme uzanmış insanların kul hakkı ne olacak?
Oruçluyken, tel örgüler önünde, bir damla su bulamayanların hakkı ne olacak?
En ağır vebal bu değil mi?

 

 

 

 

Eyyyy..Muhamed’in ümmeti…
İçinizde Allah korkusu olanlar kalmış mı?
Mesele, Allah korkusuyla, ayağa kalkıp, minberdeki imama ve ona eşlik eden cemaata dönüp “ey günahkar kullar,mazlumlar ,mağdurlar,sübyanlar sebepsiz yere katledilirken ve bizler sessiz kalırken,bu ibadet bizi kurtarır mı?” diyebilecek kadar içinde Allah korkusu olan biri.

 

 

 

Ya da Allah’tan başka ilah tanımayan bir mümin, ellerini yaradana doğrultarak “ Ya rab…senin adınla mazlumlara kurşun sıkan kulları ‘kahar’ adınla kahret.onlara destek sunanları iki cihanda zelül u mağdur et.kavmini,ırkını,dilini,dinini koltuk makam ve mevki için peşkeş çekenleri perişan et” diye içindeki samimiyeti dile getirebilecek mi?

 

 

Aranızda böylesi Allah, peygamber dostları kalmış mı?
Yoksa yine riyakar yüzünüzle mi Allah’a yöneleceksiniz?
Ruhunuzdaki haset ve kinle mi ayetleri okuyacaksınız?
Mursi İçin,Arıkan için,Filistin hatta Mısır için “Allah u Ekber” tekbirleriyle meydanlara inenler,söz konusu Kobanili Mazlum Kürtler olduğunda susacak mısınız?

 

 

Katiller, senin biat ettiğin kelamla boğaz keserken ve sen susarken sırat köprüsünde geçeceğini mi sanıyorsun.
Eyyyy. Muhamed’in ümmeti…
Kürtler de sizin iman getirdiğiniz peygamberin ümmeti değil mi?
Ya peki neden düşman bellersiniz onları?
Ya peki neden, katledildiklerinde susarsınız?
İman ettiğiniz kitaba, peygambere kasem ederim ki, Kürtler zalime biat etmeyecektir.

 

 

 

 

Eğilmeyecektir.
Öldürülseler de, katledilseler de, kundaktaki çocuklarının boğazları dahi kesilse bu coğrafyayı, bu toprakları üç beş din simsarı katile bırakmayacaktır.
Kürtler, elbette ki gün gelecek bu zulümden kurtulacak.
Ama, bu zulme sesiz kalanlar, destek sunanlar ve bu katli mubah görüp mezalim yaratanlar, Allah katında da ,kul katında da en ağır cezayı görecektir.
Bu böyle biline…